ამონარიდი Ambebi.ge-ს ინტერვიუდან, რომელიც მარიამ ტატანაშვილთან ჩაწერეს :
სიცოცხლით სავსე გოგონა მარიამ ტატანაშვილი 2021 წელს მეგობრებთან და შეყვარებულთან ერთად ავარიაში მოყვა. მრავალმხრივი ტრავმის გამო მის გადარჩენას არავინ ელოდა, მაგრამ მოხდა სასწაული და მარიამი გადარჩა. უკვე 11 ოპერაცია ჩაუტარდა და კიდევ რამდენიმეა საჭირო, რომ გოგონამ ოცნება აიხდინოს: “რაც ყველაზე მეტად მინდა, არის ის, რომ გავიგო, რატომ მიმატოვა შეყვარებულმა და რას ფიქრობს ჩემზე. მინდა დავუბრუნდე ჩვეულ ცხოვრებას, ისევ შევძლო ხატვა, ფოტოების გადაღება, ცურვა, ცეკვა და მეგობრებთან ერთად გართობა. აქამდე ძალიან აქტიური ცხოვრება მქონდა, ახლა კი გალიაში გამოკეტილ ჩიტს დავემსგავსე, რომელსაც გულით სწადია ისევ იფრინოს, მაგრამ ჯერჯერობით ეს შეუძლებელია… მეგობრებო, თქვენი იმედი მაქვს და მადლობას გიხდით ყველას მხარში დგომისთვის…
– დავიბადე და გავიზარდე თბილისში. დავამთავრე 31-ე სკოლა. ვიდრე ავარიაში მოვყვებოდით, ვცხოვრობდი ჩვეულებრივი გოგოს ცხოვრებით, არც მდიდარი ვყოფილვარ, არც ღარიბი, მაგრამ თითქოს არც არაფერი მაკლდა. ბევრი მიზანი მქონდა დასახული და ოცნებების ასასრულებლად შეძლებისდაგვარად ვიბრძოდი. 2 წელი ვსწავლობდი ფოტოგრაფიას და ძალიან მინდა, პროფესიონალი ფოტოგრაფი გავხდე. მომწონს ფოტომოდელობაც. ასევე, 4 წელი ვცეკვავდი “ერისიონში”, 7 თვე დავდიოდი სამეჯლისოზე და 7 თვე – სამოდელო სტუდიაში, 9 თვე – ჰიპ-ჰოპზეც. მოკლედ, ძალიან მიყვარდა და მიყვარს ხელოვნება. ხშირად, როცა ცუდ ხასიათზე ვიყავი, ვხატავდი ან ფოტოებს ვიღებდი. ეს ჩემთვის ერთგვარი თერაპია იყო, მაგრამ ამ ავარიამ სრულიად შემიზღუდა ცხოვრება, ვეღარც ვხატავ, ვეღარც ფოტოებს ვიღებ და ვერაფერს ვაკეთებ, რისი კეთებაც სულით და გულით მიყვარს…
– ახლა რა არის შენი ყველაზე დიდი ოცნება?
– ჩემი ოცნებაა, ისევ დავინახო სამყარო და ადამიანები იმ ფერებში, როგორშიც ვხედავდი… ავარიაში მოვყევი 2021 წლის 15 იანვარს. იმ დღემ დაანგრია ჩემი ცხოვრება. ამ ტრაგედიის დროს შეყვარებულიც ჩემთან ერთად იყო, რომელმაც რეანიმაციიდან გამოწერის შემდეგ მალევე მიმატოვა. საჭესთან ჩემი დიდი ხნის მეგობარი იჯდა, რომელმაც ერთხელაც არ მომიკითხა. მისი მშობლები საავადმყოფოს კართან იქამდე იდგნენ, სანამ არ დარწმუნდნენ, რომ არ მოვკვდებოდი და მათი შვილი ციხეში არ წავიდოდა… ავარიის მომენტები სიზმარივით მახსოვს.
– როგორც ვიცი, უკვე რამდენიმე ოპერაცია ჩაგიტარდა…
– დიახ, უკვე გავიკეთე 11 ოპერაცია და კიდევ რამდენიმეა ჩასატარებელი… მქონდა ყბა-სახის მრავლობითი მოტეხილობა, ჩემივე ძვლები თვალებში მქონდა შერჭობილი. ცალი თვალი საერთოდ აღარ მაქვს, მხოლოდ დიდ სინათლეებს ვხედავ. ფილტვები დათრომბილი მქონდა. დავკარგე მარცხენა ხელის საჩვენებელი თითი და მარჯვენა ფეხის ხუთივე თითი. ასევე მივიღე მარცხენა ფეხის წვივის სამივე ძვლის მოტეხილობა… მოკლედ, ექიმებს ჩემი გადარჩენის იმედი არ ჰქონდათ, თუმცა, ღმერთის წყალობით, გადავრჩი…
ავარიაში რომ მოვყევი, 18 წლის ვიყავი და ჩემს მეცხრამეტე დაბადების დღეს რეანიმაციაში, მძინარე მდგომარეობაში შევხვდი… როდესაც გავიღვიძე, მიამბეს, რომ ჩემს დაბადების დღეზე ოჯახის წევრები ტორტითა და ბუშტებით მოსულან საავადმყოფოსთან…გაგრძელება
